Światła wielkiego miasta (1931)

Charlie Chaplin wciela się w postać włóczęgi, który pomimo braku pieniędzy ma wielkie i ofiarne serce. Pewnego dnia spotyka na ulicy niewidomą kwiaciarkę  i poruszony jej urodą, kupuje od niej kwiat. Dziewczyna (Virginia Cherrill) myśli, że jest on bogaczem a włóczęga boi się wyprowadzić ją z błędu. Paradoksalnie tego samego wieczoru bohater Chaplina ratuje przed utonięciem pijanego milionera i dostaję od niego nagrodę. Może więc przynajmniej przez jakiś czas być wymarzonym opiekunem swojej ukochanej. Niestety, pieniądze się kończą, milioner po wytrzeźwieniu przepędza biedaka, a kwiaciarce grozi wyrzucenie z domu i przez brak środków na operację – dożywotnia ślepota. Zakochany włóczęga zrobi jednak wszystko, by odmienić los dziewczyny.

	tytuł oryginalny:	City Lights
	produkcja (rok):	USA (1931)
	kategoria:	Dramat, Komedia, Romans, Niemy
	czas:	1 godz. 27 min.

Ciekawostki:

• Temat muzyczny pojawiający się w scenach z niewidomą dziewczyną z kwiatami to pieśń w typie habanery Sprzedawczyni fiołków (La Violetera) José Padilli, którego nazwisko nie pojawiło się w czołówce filmu. W lipcu 1934 Charlie Chaplin przegrał proces przed sądem w Paryżu o naruszenie praw autorskich i był zobowiązany do zapłacenia na rzecz kompozytora odszkodowania w wysokości 15 000 ówczesnych franków francuskich z odsetkami od dnia premiery filmu
• ten film był najbardziej pracochłonnym filmem Chaplina – jego nakręcenie zajęło mu prawie cztery lata, od 31 grudnia 1927 – do 22 stycznia 1931 roku. Same zdjęcia zajęły jednak tylko 180 dni
• to pierwszy film Chaplina w erze dźwięku. Zmagał się zresztą sam reżyser z wielką presją, by go w pełni udźwiękowić – ale udało mu się pozostawić go niemym, oprócz nagranej doń muzyki. W owym czasie wszystkie filmy robiono już z dialogami
• Chaplin zaczął kręcić film z Virginią Cherill w roli ślepej kwiaciarki. Jednakże spóźniła się ona na zdjęcia końcowe, więc Chaplin wyrzucił ją z planu. Finał filmu kręcony był początkowo ze znaną z Gorączki złota – Georgią Hale. Jednakże, gdy Chaplin oszacował koszt filmowania od nowa wszystkich scen z aktorką – zatrudnił z powrotem Virginię Cherill
• Woody Allen nazwał Światła Wielkiego Miasta najlepszym dziełem Chaplina. W filmie Manhattan (1979) widać w kilku scenach wyraźne nawiązanie do chaplinowskiego filmu
• w czasie trwania zdjęć plan zdjęciowy odwiedził Winston Churchill. Chaplin zarządził przerwę, po czym zrealizował krótki filmik dla szanownego gościa
• film znalazł się na liście „100 największych filmów w historii kina” opublikowanej w 2005 roku przez magazyn The Times.