Powrót do przyszłości (1985)

Marty McFly (Michael J. Fox) jest typowym nastolatkiem, ale ma niezwykłego przyjaciela – doktora Emmetta Browna (Christopher Lloyd), który wynalazł wehikuł czasu. W nocy przed centrum handlowym dr Brown pokazuje swój wynalazek Marty’emu. Wygląda on jak udoskonalony samochód, a działa na pluton. Dr Brown zwędził go Libijczykom, którzy chcieli, aby zrobił im bombę atomową. Podczas eksperymentu terroryści zabijają doktora. Marty cudem uchodzi z życiem, ale przenosi się do roku 1955. Szukając dra Browna z lat pięćdziesiątych, natyka się na rodziców i zapobiega ich poznaniu. W wyniku tego może się nigdy nie urodzić…

	tytuł oryginalny:	Back to the Future
	produkcja (rok):	USA (1985)
	kategoria:	Komedia, Przygodowy, Sci-Fi
	czas:	1 godz. 56 min.

Ciekawostki:

• Zarówno John Lithgow, jak i Jeff Goldblum byli brani pod uwagę przy obsadzaniu roli doktora Browna. Ostatecznie angaż otrzymał Christopher Lloyd
• piosenki Johnny B. Goode nie zaśpiewał ani nie zagrał Michael J. Fox. Piosenkę tę w rzeczywistości zaśpiewał Mark Campbell, a na gitarze zagrał Tim May
• Christopher Lloyd, odtwarzający rolę dr Browna, wzorował się na Albercie Einsteinie oraz Leopoldzie Stokowskim
• Christopher Lloyd musiał grać swoją rolę lekko przygarbiony, ponieważ jest ponad 20 cm wyższy od Michaela J. Foxa, odtwórcy roli Marty’ego
• zanim scenarzyści zdecydowali, że wehikułem czasu będzie DeLorean, zastanawiali się nad inną formą urządzenia. W pierwszej wersji scenariusza był to laser w domu dr Browna, a w drugiej – lodówka o napędzie atomowym. DeLorean był trzecim i najlepszym pomysłem
• specjalnie na potrzeby tego filmu Michael J. Fox musiał się nauczyć jeździć na deskorolce
• kiedy Marty McFly wraca z 1955 do 1985 roku, rozbija się o budynek. Świadkiem tego zdarzenia jest żebrak Red, który spał na ławce okryty gazetami. Tym żebrakiem jest były burmistrz Hill Valley, Red Thomas, który w 1955 roku ubiegał się o kolejną kadencję na tym stanowisku
• scena, w której w budynek miejskiego ratusza uderza piorun, została wykonana dzięki połączeniu efektów optycznych (błyskawice) oraz wykorzystaniu miniaturowego modelu miasta. Właśnie na tej makiecie odpalono ładunek pirotechniczny, który miał udawać piorun
• Michael J. Fox na potrzeby filmu musiał nauczyć się gry na gitarze. Nauczycielem Foxa był Paul Hanson
• pierwotnie wersja kinowa filmu nie zawierała napisu „to be continued”. Twórcy filmu uznali zakończenie z latającym wehikułem czasu jako żart. Dopiero w 1986 roku twórcy filmu dodali napis „to be continued”, gdy film ukazał się na kasetach VHS
• scenariusz nie wymagał od Marty’ego, by za każdym razem przy wychodzeniu z wehikułu walnął się w głowę o drzwi samochodu. Była to improwizacja, gdyż mechanizm drzwi się popsuł
• do nagrania ścieżki dźwiękowej kompozytor Alan Silvestri zebrał rekordową jak na tamte czasy orkiestrę, złożoną z aż 85 muzyków
• doktor Emmett Brown (Christopher Lloyd) miał początkowo nosić tytuł profesora, lecz producent Sid Sheinberg orzekł, że „profesor” brzmi za mało nowocześnie, a poza tym profesor nie może być kumplem nastolatka
• pierwotnie pupilem dr Browna miał być szympans Shemp. Jednak nie zgodził się na to szef Universal Pictures Sid Sheinberg, argumentując, że filmy z szympansami nie są kasowe
• DeLorean w rzeczywistości był nieco wolniejszy, niż widać to w filmie. Samochód był wyposażony w czterocylindrowy silnik Volvo i potrzebował o wiele więcej czasu na dojście do 88 mil/h (140 km/h)
• z początku wehikuł czasu miał przypominać wyglądem kapsułę. Z pomysłu jednak zrezygnowano, gdy okazało się, że by nakręcić scenę z przeskokiem w czasie, potrzeba by było poligonu wykorzystywanego do testów atomowych
• Michael J. Fox jest tylko 10 dni młodszy od Lei Thompson, grającej jego matkę i prawie 3 lata starszy od filmowego ojca, Crispina Glovera
• marka samochodu została celowo wybrana, aby otwierane do góry drzwi auta, uczyniły bardziej wiarygodnym to, że ludzie z 1955 roku wzięli pojazd za statek kosmiczny
• zdjęcia do filmu zrealizowano w Los Angeles, Burbank, Chino, Industry, Newhall, Pasadenie, Południowej Pasadenie, Universal City, Whittier i Santa Clarita (Kalifornia, USA).