Sequel filmu Ocean’s Eleven – Ryzykowna gra. Tym razem graczy jest więcej… więcej efektownych zwrotów akcji, skoków na wielką kasę i hollywoodzkich gwiazd. Minęły trzy lata odkąd Danny Ocean i jego ludzie dokonali jednego z najbardziej udanych skoków w historii. Na ich trop wpada niespodziewanie właściciel okradzionego kasyna i daje im tylko dwa tygodnie na zwrot pieniędzy wraz z odsetkami. Łup został już wydany, więc pozostaje tylko jeden sposób na zdobycie pieniędzy – kolejny skok, i to nie jeden…
![]() |
tytuł oryginalny: | Ocean’s Twelve |
produkcja (rok): | USA (2004) |
|
kategoria: | Komedia kryminalna |
|
czas: | 2 godz. 01 min. |
Ciekawostki:
- Matt Damon chciał zagrać mniejszą rolę w produkcji. Właśnie zakończył kręcenie Krucjaty Bourne’a i twierdził, że był zbyt wyczerpany aby zagrać postać, która miała ważny udział w filmie. Reżyser Steven Soderbergh odmówił mu, twierdząc iż postać Damona była idealnie dopasowana do fabuły i dawanie mu mniejszej roli zmniejszyłaby wpływ granej przez niego postaci
- podczas produkcji w Rzymie, Brad Pitt i George Clooney nie zostali wpuszczeni z powrotem do hotelu ponieważ odźwierny myślał, że są włóczęgami, gdyż aktorów złapała burza podczas joggingu
- Steven Soderbergh nalegał, by budżet filmu nie uległ zmianie w porównaniu do pierwszej części Ocean’s Eleven
- prace nad tym projektem wystartowały z trzymiesięcznym opóźnieniem (w kwietniu zamiast w lutym). Zmiany spowodowane były kłopotami ze zdrowiem Brada Pitta, który na planie filmu Troja uległ kontuzji (uszkodzone ścięgno Achillesa)
- gwiazdy grające w Ocean’s Twelve są rozpieszczane na każdym kroku. Na potrzeby podróży promocyjnych, George Clooney, Brad Pitt, Catherine Zeta Jones i Matt Damon i producent filmu podróżować będą prywatnym samolotem wyposażonym w luksusowe sypialnie. Aktorzy będą mieli nieograniczony dostęp do szampana i masażystów
- podczas filmowania scen na Sycylii trzeba było zaostrzyć ochronę, ponieważ kilku członków sycylijskiej mafii krążyło niedaleko miejsc kręcenia filmu
- niedługo przed rozpoczęciem zdjęć do filmu Julia Roberts dowiedziała się, że jest w ciąży. A potem, że będzie miała bliźniaki – reżyser był zachwycony. Steven Soderbergh razem ze scenarzystą, Georgem Nolfim, przerobili scenariusz, by w opowieści pojawił się ten nowy element. Steven zmienił niektóre rzeczy tak, że cała rola była dla Julii jeszcze bardziej zabawna
- w ambasadzie australijskiej w Paryżu zdjęcia były kręcone na tarasie, skąd był doskonały widok na wieżę Eiffela. Jerry Weintraub powiedział do Stevena Soderbergha: „Widzisz, tam jest wieża Eiffela”. W odpowiedzi usłyszał: „To byłaby przesada, nie musimy jej pokazywać”. Ale w filmie pojawia się odbicie wieży w okularach przeciwsłonecznych Brada Pitta. Weintraub przypuszcza, że to ujęcie będzie przedmiotem studiów adeptów szkół filmowych przez kolejne 25 lat
- George Clooney bardzo lubi żartować. Żarty George’a mają to do siebie, że są dziełami sztuki. Jednak i ktoś taki, jak on, dał się złapać w pułapkę zastawioną przez Brada Pitta. Przed rozpoczęciem pracy we Włoszech, Pitt napisał liścik po włosku, w której radził członkom ekipy, że powinni – z powodu nalegań Clooney’a – zwracać się do niego wyłącznie imieniem bohatera z filmu. Przez miesiąc wszyscy na planie mówili do niego wyłącznie: „Dzień dobry, panie Ocean” i „Tak, panie Ocean”. George dopiero pod sam koniec zorientował się, co jest grane. Jak sam mówi, na początku to było zabawne, ale w pewnym momencie zaczęło być denerwujące. Potem wpadł mu w ręce liścik i poprosił kogoś, żeby mu go przetłumaczył. W końcu cała historia dostała się do włoskiej prasy, napisali, że Clooney zachowuję się niczym operowa diva, żądając, by zwracali się do mnie per „Danny Ocean”. Dopiero wtedy Brad Pitt powiedział mu, co jest grane
- film kręcono w Amsterdamie, Haarlemie, Hadze (Holandia), Cernobbio, Castellammare del Golfo, Fiumicino (Włochy), Chicago, Bannockburn, Highwood, Lincolnwood, Waukegan, Winnetka, Lake Forest (Illinois, USA), Los Angeles, West Hollywood, Beverly Hills, Burbank (Kalifornia, USA), Las Vegas (Nevada, USA), Paryżu, na przylądku Cap Martin (Francja) i w Monako.